கவிதையெனும் குழந்தை ....

பத்து மாதங்கள் சுமந்து
பெற்றெடுப்பது மட்டுமல்ல

பத்து வினாடிகள்
மனதில் சுமந்து 

பெற்றெடுப்பது கூட குழந்தைதான்..!

என் கவிதைகளைத்தான்

குழந்தை என்று சொல்கிறேன்..!

அதிலும் அக்குழந்தை...
எனக்குப் பிறந்த

குழந்தை என்பைதை விட

நமக்குப் பிறந்த குழந்தை என்றுதான்

சொல்(ல விரும்பு)கிறேன்..!

அதெப்படியடா
அறிவாளி
நம் குழந்தையாகும்..? -

என்று நீ கேட்கலாம்...

ஆணும் பெண்ணும் 

உடலளவில் சேர்வதால்

கண் நிறைந்த குழந்தை பிறக்கிறது..!

உன்னோடு என் நினைவுகள் சேர்வதால்

கவிதையெனும் குழந்தை பிறக்குதடி..!

கண் நிறைந்த குழந்தைக்கு

காரணம் யார் என்று
தாய் சொன்னால்தான்

தந்தை யாரென்று தெரியவரும்..!

என் கவிக்குழந்தைக்கோ...

தந்தை சொன்னால்தான்

இக்குழந்தைக்கு
தாய் நீ என்று தெரிய வரும்..!

கருவைச் சுமப்பதால் நீ தாயாகிறாய்...

உன்னையும் உன் உணர்வுகளையும்

நம் கவிக்குழந்தைகளையும்
சுமப்பதால் நான் எல்லாமுமாகிறேன்..!